(એજન્સી) તા.૧
યુદ્ધ શરૂ થયું ત્યારથી નોકરી એનું જીવન બની ગયું હતું. બોમ્બ વિસ્ફોટ કરાયેલા ઘણા લોકો તેના પડોશીઓ હતા જેમની સાથે તે ઉછર્યો હતો. ૨૫ વર્ષીય હેતેમ અલ-અત્તારના લગ્ન થયા ન હતા. તેમની બહાદુરી બેદરકારી કે અજ્ઞાનતામાંથી જન્મી ન હતી. તે જાણતો હતો કે તે ગમે ત્યારે મરી શકે છે.તેણે જણાવ્યું કે "૭ ઓક્ટોબરથી અત્યાર સુધીના યુદ્ધના તમામ દિવસો મુશ્કેલ હતા. આ યુદ્ધમાં દરેક ક્ષણ મુશ્કેલ હતી. તમે કોઈપણ સમયે તમારૂં જીવન અથવા કોઈ પ્રિય વ્યક્તિનું જીવન ગુમાવી શકો છો. તે દેર અલ-બલાહમાં સિવિલ ડિફેન્સ ઓફિસમાં તેના સાથીદારો સાથે બેઠો છે. તેઓ ચેટ કરી રહ્યા છે અને તેમના ફોન ચેક કરી રહ્યા છે. બધાને જીવતા છોડી દેવામાં આવે છે. તેના ૯૪ સાથીઓ મૃત્યુ પામ્યા. ૩૦૦થી વધુ ઘાયલ થયા હતા – ગાઝામાં લગભગ અડધા નાગરિક સંરક્ષણ સંગઠન. હેતેમ માટે, મૃત્યુ હંમેશની જેમ નજીક હતું જ્યારે વિસ્ફોટ નાસેર હોસ્પિટલ નજીક એક મકાનને ઉડાવી ગયું હતું. તે યાદ કરે છે "ઘરની આસપાસના લોકો ઘાયલ થયા હતા અને મૃત્યુ પામ્યા હતા. "હું અંદર એ જોવા ગયો કે ત્યાં કોઈ જીવિત છે કે મૃત છે. હું અંદર પ્રવેશ્યો કે તરત જ એક જાસૂસી મિસાઈલ ઘર પર ટકરાઈ." એક સહકર્મી દ્વારા લેવામાં આવેલા ફૂટેજમાં તે બિલ્ડિંગમાં પ્રવેશતો બતાવે છે. ફ્રેમની ડાબી બાજુએ આગ બળી રહી છે.પછી એક જોરદાર વિસ્ફોટ થાય છે, ધુમાડાનું વાદળ ઉપર જાય છે, એક માણસ ઠોકર ખાય છે, પણ તે હેટેમ નથી. તેના મિત્રો પાછા અંદર જાય છે અને તેને બહાર ખેંચે છે. તેને ઉધરસ આવી રહી છે અને તેને પકડી રાખવું પડશે. પણ તે બચી જાય છે. તેની નજીકના અન્ય લોકો એટલા નસીબદાર ન હતા. ગયા વર્ષે ૧૪ માર્ચે – રમઝાનની શરૂઆત – તેને તેના એક ભાઈનો સવારે ચાર વાગ્યે ફોન આવ્યો. યુદ્ધ દરમિયાન, ગાઝામાં કોઈએ સારા સમાચાર આપ્યા નહીં. "તેઓએ મને જણાવ્યું કે અલ-બુરીજમાં અમારા ઘર પર હુમલો કરવામાં આવ્યો હતો અને મારા પિતાની હત્યા કરવામાં આવી હતી." હેતેમ દેઇર અલ-બાલાહમાં અલ-અક્સા શહીદ હોસ્પિટલ ગયો અને ત્યાં એક પારિવારિક મિત્રને મળ્યો, જેણે તેને શબઘર તરફ નિર્દેશિત કર્યો. "જ્યારે હું ત્યાં પહોંચ્યો, ત્યારે મારા પિતાને અન્ય આઠ મૃતદેહોની બાજુમાં જમીન પર સુવડાવવામાં આવ્યા હતા. તેઓ મારી ભાભી અને તેના સાત બાળકો હતા! હું આઘાતમાં હતો." તેમ છતાં, હેટેમે વિસ્ફોટો, ધરાશાયી થયેલી ઇમારતો અને કાટમાળના સ્થળોની મુલાકાત લેવાનું ચાલુ રાખ્યું જ્યાં મૃતકો અને ક્યારેક જીવિતોને દફનાવવામાં આવ્યા હતા. તેણે મૃતદેહો અને શરીરના અંગો બહાર કાઢ્યા. પછી એવો સમય આવ્યો જ્યારે બોમ્બ વિસ્ફોટ અને ગોળીબાર બંધ થઈ ગયા. હવાઈ હુમલા વિના પ્રથમ રાત. તે કંઈક વિશે વિચારવાનો સમય છે જેની ખાતરી છેલ્લા ૧૫ મહિનામાં આપવામાં આવી ન હતી.
